چگونه لوله های آبرسانی را به طور حرفه ای عایق بندی کنیم؟ علت اهمیت این کار چیست؟

عایق بندی معمولا به عنوان وسیله ای برای انتقال درست و یا جلوگیری از هدر رفتن دمای آب درون لوله شناخته می شود. ساختمان هایی که طبق اصول صرفه جویی انرژی ساخته می شوند باید در عایق  بندی لوله کشی  داخلی دقت کرده و عایق هایی با ضخامت مناسب را برای این کار انتخاب نمایند. اینگونه عایق های مکانیکی از قابلیت هایی همچون جلوگیری از نفوذ رطوبت، نشتی و خرابی لوله بهره می برند. معمولا تفکر عموم به این شکل است که تمام عایق ها برای همه ی کاربرد ها مناسب هستند. البته، سیستم های آبرسانی سرد و گرم به مراقبت های متفاوتی نیازمند هستند و انتخاب های نادرست ممکن است منجر به خرابی لوله، اتلاف انرژی ویا حتی مسدود شدن لوله کشی ساختمان شود.

 

سرد در برابر گرم

عایق بندی لوله های آبرسانی در مناطق باز، به ویژه در آب و هوای سرد ضروری است. هر لوله ی آبرسانی که در سطح دیوار های خارجی قرار داشته باشد در معرض یخ زدگی و ترکیدگی بوده و احتمال وقوع به راه افتادن آب در ساختمان را افزایش می دهد. یکی دیگر از مزایای عایق بندی لوله های آب سرد جلوگیری از خروج رطوبت و میعان آب در نظر گرفته می شود. کنترل رطوبت برای بالا بردن بازدهی سیستم آب سرد بسیار موثر است. تراکم آب بیش از حد درون لوله می تواند منجر به اتلاف انرژی، هزینه های عملیاتی بالا و حتی کاهش کیفیت هوای فضای داخلی (IAQ)  به دلیل رشد کپک ها شود.

عایق بندی لوله های آب های گرم می تواند با جلوگیری از خروج حرارت آب به خارج از لوله در مصرف انرژی صرفه جویی کرده و هزینه های احتمالی را کاهش دهد. عایق بندی لوله های آب گرم باعث می شود دمای آب 2 تا 4 درجه فارنهایت گرم تر از لوله های بدون عایق در لوله انتقال پیدا کند. به لطف این سیستم، ساکنین یا مستأجران یک ساختمان می توانند با تداخل زمانی کمتری بدون صبر کردن آب گرم را از  شیر آب خود دریافت کنند، این امر نیز سبب کاهش در اتلاف و هدر رفتن آب می شود.

 

کجای لوله در چه زمانی باید عایق بندی شود؟ا

اگر هدف از این کار جلوگیری از میعان و یخ زدگی آب درون لوله ها است، پس لوله های مهمی که در معرض خطر قرار دارند لوله هایی هستند که در فضاهای سرد همچون دیوارهای بیرونی، اتاقک های مکانیکی، انبارهای فاقد سیستم گرمایش، دیوار های حفره داری که بالای فضاهایی هستند که سرما وارد می شود یا حتی لوله های زیر شیروانی و زیرزمین یافت می شود.  گاهی اوقات علاوه بر عایق بندی، ردیابی نقاط حساس برای محافظت در برابر یخ زدگی امری حیاتی است.

اگر هدف اصلی کاهش هزینه های مربوط به حرارت آب است، باید همه ی لوله های آب گرم در همه نقاطی که در دسترس هستند عایق بندی شوند. اگر هدف از عایق بندی جلوگیری از تعریق لوله و رشد کپک باشد، باید تمرکز خود را روی لوله های آب سرد بگذارید.

 

 

توصیه های عایق بندی لوله های آب با پوشش فوم

یکی از محصولاتی که بین مردم رایج است عایق لوله ای شکل از جنس فوم است. این محصول مناسب لوله هایی است که به صورت مستقیم کشیده شده اند. فوم ها معمولا فوم PE یا عایق های لاستیکی هستند که هردوی این گزینه ها برای لوله هایی با اندازه ها و قطر های مختلف در دسترس هستند. انواع عادی این عایق ها نیاز به تهیه ی جداگانه چسب دارند درحالی که دیگر گزینه ها به همراه چسب خودکار ارائه می شوند؛ عایق بندی لوله ها به وسیلۀ لوله های فومی یکی از ساده ترین راه های عایق کاری است.

دیگر روش های عایق کاری لوله های آب

روش های دیگر عایق بندی لوله ها به ویژه قسمت های کوتاه لوله و یا بخش هایی از لوله که خمیدگی دارند،  استفاده از پوشش ها و نوارهای مخصوص است. این پوشش ها معمولا از فوم قابل انعطافی ساخته می شوند که پشت چسبنده ای دارند؛ برای استفاده از آنها کافیست آنها را به دور لوله، شیرآلات بپیچانید تا زمانی که ضخامت مناسبی پیدا کند؛ برای جلوگیری از اتلاف گرما می توانید نوار را به صورت لایه های متعدد به دور لوله بپیچانید.

عایق لوله ها در واقع عایق های حرارتی و یا آکوستیکی هستند که در سیستم لوله کشی ساختمان کاربرد دارند.

 

کنترل میعان آب با عایق کاری

در جاهایی که لوله ها در دمای زیر دمای اتاق کار می کنند، احتمال اینکه بخار آب به صورت میعان روی سطح لوله آب پدیدار شود بالا است. رطوبت ایجاد شده بر روی لوله می تواند عواقب مختلفی داشته باشد، بنابر این جلوگیری از ایجاد میعان روی لوله ها از اهمیت بالایی برخوردار است.

عایق بندی لوله می تواند از تشکیل میعان جلوگیری کند، زیرا با عایق بندی دمای سطح عایق با دمای سطح لوله متفاوت خواهد بود. در دو حالت میعان در سطح لوله تشکیل نمی شود؛ (الف) دمای سطح عایق بالاتر از نقطه ی میعان هوا باشد، (ب) عایق دارای نوعی مانع و یا سطح بازدارنده از بخار شدن آب باشد که از چسبیدن بخار آب به روی سطح عایق  جلوگیری کند.

 

 

یخ زدگی لوله

از آنجایی که تعدادی از لوله های آب معمولا خارج از ساختمان، مکان های فاقد سیستم گرمایشی و یا مکان هایی که ممکن است دمای آن زیر نقطه ی انجماد برسد قرار دارند، احتمال اینکه آب درون لوله ها یخ بزند بالا است. زمانی که آب درون لوله یخ می زند منبسط می شود و این انبساط می تواند خرابی های زیادی را در سیستم لوله کشی ایجاد کند. عایق بندی لوله ها نمی تواند از یخ زدن آب درون لوله به طور کامل جلوگیری کند، اما می تواند زمان مورد نیاز برای انجماد آب را افزایش دهد؛ از این طریق ریسک یخ زدگی آب درون لوله ها کاهش می یابد. به همین سبب پیشنهاد می شود لوله هایی که در معرض انجماد هستند عایق بندی شوند. بهتر است ضوابط شرکت آب و فاضلاب محلی ، مردم را ملزم به عایق بندی لوله ها کند تا خطر انجماد لوله ها کاهش یابد.

از آنجایی که لوله های کوچکتر در معرض یخ زدگی سریع قرار دارند، عایق بندی اینگونه لوله ها معمولا به صورت ترکیبی از متد های مختلف صورت می پذیرد (برای مثال استفاده از کابل های مخصوص ردیابی دما و یا اطمینان از مداوم بودن جریان آب درون لوله).

 

کلام پایانی

در مواردی که لوله ها در دمای بسیار بالا یا پایین کار می کنند، اگر فردی با سطح لوله تماس فیزیکی داشته باشد ممکن است منجر به آسیب دیدگی فرد شود. آستانه درد بین انسان های مختلف متفاوت است؛ اما چندین استاندارد جهانی محدودیت دمای مشخصی را برای لوله هایی که در معرض تماس پوست هستند تعیین می کند. از آنجایی که دمای سطح عایق با دمای سطح لوله متفاوت است معمولا سعی می شود دمای سطح عایق نسبت به دمای سطح لوله شدت پایین تری داشته باشد؛ به همین سبب می توان با عایق کردن لوله ها دمای لوله ها را به محدوده ی دمای ایمن تبدیل نمود.

 

 

 

Author: